Als je ook maar iets van autosport weet, dan zal het je niet raar in de oren klinken dat ik al jaren uitkijk naar een deelname aan een race op Le Mans. En dit jaar zou dat dan eindelijk lukken, ik mocht onder door de Dunlop brug rijden. Niet bij de 24 uur, maar het hoogst voor mij haalbare is een YTCC race op dit machtige circuit.
Donderdag vertrokken vanuit de thuisbasis voor de bijna 800 km lange reis en na uren te hebben stilgestaan in Parijs, was ik rond 17:00 uur op het circuit. Mijn racemaatjes kwamen allemaal iets later aanzetten. Ruud was er met zijn rode 964RS, Jan met de Sierra, Kevin met de Nothelle Golf en Marcus met de Nothelle Audi 80. Het was al lekker warm en het zou alleen nog maar warmer worden gedurende het weekend.
Vrijdagmorgen hadden we een extra training ingekocht, om het circuit te leren kennen en dat was geen overbodige luxe. Na de training wist ik serieus niet meer waarom ik hier jaren naar had uitgekeken. Wat een klote circuit, heel technisch en heel veel dubbele bochten, waar ik niet mee overweg kon. De 2e training in de middag ging al iets beter, ik wist nu tenminste welke bocht er zou volgen, maar bleef steken op een rondetijd van 2:05 min.De snelste jongens zitten dik onder de 2 minuten, maar hoe ze dat deden was me een raadsel.
Gelukkig had Kevin de training vanuit zijn Golf gefilmd en samen hebben we die in de avond bekeken. Hij ziet lijnen op het circuit, die ik niet zie en gaf me een stapel tips die zouden kunnen helpen. Na de BBQ met de Nothelle familie mocht ik mijn zonden gaan overdenken en de volgende dag proberen er iets beters van te bakken.
Zaterdagmorgen de Quali en tot mijn verbazing kon ik 4 seconden van mijn tijd afrijden, blijkbaar had Kevin het dus bij het goeie eind, waarvoor mijn dank. We reden samen met de Saloon cars en daar zitten geweldige kanonnen tussen. De M1 van Jan Bot, de Renault 21 van Mick en de M3 garde kan ik natuurlijk niet bijbenen, maar was zielsgelukkig met een plek op de 11e startrij. Ruud stond op de 13e rij en Jan op de 6e. De transponders van Kevin en Marcus waren verwisseld, waardoor de een op rij 8 stond en de ander op rij 19. Maar omdat hij stout geweest was, kreeg meneer Abbring ook nog eens 10 plekken straf.
Bij de start van de eerste race om 20:00 uur, was het een chaos. Men had de verwisseling van de Nothelle boys niet goed doorgegeven, dus stond Marcus op de 8e rij en Kevin op de 24e. En dat is dan lachen natuurlijk, als je van achteren helemaal door het veld moet ploegen en tegen het einde werd ik toch nog door hem ingehaald en werd hij uiteindelijk 16e. Ik had het de hele race aan de stok met Randall en uiteindelijk wist hij voor me te finishen.
Mijn tijd knalde onder de 2:00 minuten en dat is niet slecht voor een oude man. Uitslag ikke 20e, Jan zat net achter me, maar die had technische problemen. Ruud 24e en Marcus 33e en dat in een veld van 54 auto's. Na de race was ik helemaal kapot, de warmte had zijn werk gedaan en ik had een half uurtje nodig om weer een beetje mens te worden.
Na een lekkere douche, werden we door de Fransen getracteerd op een geweldige BBQ. De wijn vloeide overmatig en het vlees was overheerlijk. Het bedje zagen we pas vroeg in de morgen.
Zondagmorgen zou de laatste race zijn en nu was het iets aangenamer qua temperatuur. De hele race gevochten met een Franse 964, met de Golf van Kevin en de Alpine van Randall. Heb serieus de hele race met een big smile achter het stuur gezeten, zo gaaf zijn die gevechten.
Uiteindelijk wist ik voor Randall te blijven en mijn seizoen kan nu niet meer kapot. Een 17e plek is super en dat betekende 7e in mijn klasse binnen het YTCC. Ruud 23e, Jan 14e. Marcus had vanaf het begin technische problemen en bij Kevin brak de gaskabel, vlak voor het einde.
Ik denk niet dat er ooit een race geweest is die meer indruk op me gemaakt heeft dan deze. Geweldig circuit, leuke mensen om je heen en super mooie gevechten. Could this be heaven?????
De super mooie foto's in dit artikel zijn van de huis fotograaf van YTCC: Carlo Senten!!!