Het is werkelijk niet te geloven, maar de Alpine van Randall staat weer helemaal op zijn poten na de crash op Zolder en gaat deelnemen aan de YTCC race in Le Mans komend weekend.
Hulde aan het team, dat ze dit weer voor elkaar gekregen hebben.
De spuiter heeft waarschijnlijk nog een pot verf gevonden die iemand anders weggeflikkerd had en dan krijg je dit resultaat.
Op de site van LM Sory staat het volgende tijdschema, als we met de Franse Salooncars rijden dan hebben we dus slechts 1 training op zaterdag om 10:50 uur.
De eerste race zaterdag avond om 19:50 uur en de tweede zondag om 13:15 uur.
Ik zie op andere sites dat er donderdag en vrijdag nog een aantal vrije (betaalde) trainingen zijn, maar of die ook voor ons gelden weet ik op dit moment niet!!!
De eerste foto's van Zolder, wederom gemaakt door het super foto team van Equipe Jaronn, effe op de foto klikken en je krijgt deze mooie reportage te zien:
Tijdens race 1, de crash van Randall, kan hem nog net ontwijken maar de Alfa die in de grindbak staat, kwam wel heel erg dichtbij!!!!
Nogmaals de crash vanuit de M3 van Ronald die vlak achter me zit:
YTCC Zolder 2011
Na het eerste YTCC weekend in Hockenheim, moesten we 5 weken wachten op de races in Zolder (BE).
Zoals ik al eerder in mijn verslag schreef was ik helemaal niet ontevreden over de gang van zaken, na een jaar afwezigheid en voelde me weer gelijk thuis in de serie.
De verwachtingen voor Zolder waren niet al te hoog omdat de baan relatief kort is en weinig lange rechte stukken kent.
Een Porsche heeft niet zo’n hoge bochtensnelheid en kan het daar dan ook zeker niet opnemen tegen de armada M3 en de eenzame Renault 21.
Donderdag om 18:30 uur mijn broer Peter opgehaald, want hij zou dit weekend de service verzorgen.
Nou gaat die service bij mij niet verder dan alleen maar oliecontrole en bandenspanning.
Vrijdagmorgen kwam ook Roger nog assisteren en was het weer super gezellig.
Langzamerhand zie je dan ook een patroon ontstaan, ik ben snel in de eerste training en zak daarna steeds verder terug omdat de grotere teams aan de afstelling van vering, banden en motormanagement kunnen werken en ook dat gebeurde nu weer.
Na de eerste training sta ik binnen het YTCC op de derde plek en 5e algemeen, want we rijden dit weekend samen met de Franse Salooncars en daar zitten onder andere open sportscars tussen zoals de Chevron B60TS van Raoul Scultore.
Dat zijn specifiek voor het doel gebouwde raceauto’s en daar is voor een omgebouwde toerwagen geen eer aan te behalen.
Onze eigen M3’s van Dimitri Cuyvers en Jan Bot zijn sowieso een klasse apart en liggen 5 seconden voor me, dus daar is dus geen beginnen aan.
Ben dan ook super tevreden over mijn plek, maar dan gaat de rest flink sleutelen terwijl ikke aan de koffie ga, uiteindelijk resulteert dat in de kwalificatie in een 8e startplek overall en een 6e plek binnen het YTCC, niet verkeerd.
Aan het einde van de dag nog een hapje gegeten in de Oto bar met Peter en Roger en nog een paar biertjes gedronken en om 1:00 uur naar bedje.
Zondagmorgen stond Bas al om 8:00 uur aan de camper te rammelen en na de broodnodige koffie kon ik aan de eerste race beginnen 9:45 uur, heb nog nooit zo’n zooi gezien bij het opstellen maar na het nodige schuifwerk stond dan toch eindelijk iedereen op zijn plek.
Achter de safetycar het circuit op, ik had begrepen dat we nog op de grid zouden worden gezet en daarna de startronde zou plaatsvinden, maar toen we in de opwarmronde richting start kwamen kregen we opeens het bord GRID gepresenteerd en voor ik het in de gaten had waren de eerste auto’s al vertrokken.
In eerste instantie kon ik het tempo aardig volgen, maar na een aantal ronden merk je toch dat je op banden rondtoert die ik vorig jaar gebruikt gekocht heb en zak steeds verder terug, uiteindelijk een 10e plek algemeen en een 8e binnen het YTCC.
Maar vooral de laatste ronde, die achteraf niet meer werd geteld, zal nog heel lang in mijn geheugen blijven ronddwalen.
Bij het insturen van de Kanaalbocht haal ik een Sierra Cosworth in en zie dan precies op mijn lijn de Alpine van Randall terugschuiven op de baan en zie een van zijn wielen de baan oversteken.
Tjarco, die voor me zit, kan het wiel net nog ontwijken en ik gok erop de de Alpine nog een beetje doorschuif en mik op zijn achterkant.
Zie daarna echter pas in de grindbak een gehavende Alfa staan en daar had ik effe geen rekening mee gehouden en moest dus nog heftig sturen in de grindbak om dat rode ding te ontwijken, maar dat lukte uiteindelijk wonderbaarlijk.
Jammer genoeg had Ronald met de M3 die achter me zat geen ander optie dan proberen aan de rechterkant de ravage te ontwijken en dat lukte helaas niet!!!
Hij raakt de auto van Randall aan de voorkant, dus 2 grote schades voor Equipe Jaronn.
Kijk maar eens naar bovenstaande filmpjes!!!
Door al deze verwarring was de organisatie totaal de kluts kwijt en klopte van de uitslag helemaal niks meer, met YTCC man Roland van der Molen naar de wedstrijdleiding waar je in eerste instantie door de secretaresse van de Youngtimer Trophy de indruk krijgt dat wij iets heel erg verschrikkelijks gedaan hebben, maar uiteindelijk na een uurtje gelijk krijgen van de sportcommissarissen, waarna dan de juiste uitslag gepubliceerd wordt.
De tweede race van de dag zou om 16:45 uur verreden worden en daar had men alleen de foutieve uitslag van race 1, dus weer puinhoop.
Randall kon helaas niet meer starten maar de M3 van Ronald was weer rijklaar gemaakt door het team en stond gelukkig weer naast me bij de start.
Omdat het inmiddels bloedheet was, dacht ik er goed aan te doen om de 2 blowers die ik in de auto heb aan te zetten, dat zou uiteindelijk de foute keuze zijn.
Die rotdingen gebruiken zoveel stroom dat het motormanagement te weing krijgt en dat betekende dat bij 6.500 toeren de begrenzer er in sloeg, hetgeen niet erg prettig is.
Een normale begrenzer zorgt ervoor dat je blijft steken op een normaal toerental, de mijne zet de motor voor een seconde uit totdat het toerental gezakt is en neem van mij aan dat dit niet echt prettig is in een bocht.
Gezien de omstandigheden was ik uitermate blij met mijn 8e plek algemeen en 6e binnen YTCC.
In de pits leek het wel een familie reünie, want mijn vrouw, zoon, schoondochter en kleinkind stonden me op te wachten en omdat mijn broer er ook al was, leek het alsof bijna de hele Wolters Clan op Zolder aanwezig was, de rest was helaas verhinderd maar dat maken we de volgende keer waarschijnlijk goed in Le Mans, is trouwens maar 700 km rijden!!!
Had van tevoren al besloten om niet naar huis te rijden en samen met Rini op het circuit te blijven en pas zondag naar huis te rijden en dat was de goeie beslissing want ik was totaal kapot.
Hoop dat het seizoen zo verder loopt, maar dan zonder ongelukken!!!!
Nog 6 weekjes en dan mogen we weer, Le Mans moet toch eigenlijk het hoogtepunt van het seizoen gaan worden, wie weet!!!!!!!!!!!!!!!!